Rpg Fairytales
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 

 The silence I was looking for

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Rhys

Rhys


Aantal berichten : 15
Reputatie : 0
Registratiedatum : 05-01-13
Woonplaats : In a box

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimezo jan 06, 2013 6:17 am

Goed, dit was niet de perfecte plek die er bestond maar het voldeed aan Rhys zijn eisen. Of eerlijk gezegd eis. Hij had er maar één en dat was stilte. De drukke steden waar hij vandaan kwam gaf hem geen moment rust. Dan hoorde je weer een ambulance of weer wat anders. Het was overduidelijk dat hij erg gesteld was op zijn rust en dat kon hij niet daar vinden. Zelfs bij de velden niet, waar vee stilletjes graasden. Je begin te klinken als een oude vent sprak een stemmetje in zijn hoofd. Heel langzaam trokken zijn mondhoeken op tot een kleine glimlach. Hij kon het niet helpen. Rust en stilte waren nou eenmaal zijn eerste prioriteit.
Rhys stak zijn hand uit om een stel lange dunne takken aan de kant te duwen. Wat was dit eigenlijk een mysterieus bos? Waarom had niemand hem hiervan verteld? En waarom was hier niemand? In die lange tijd dat hij hier liep was hij nog geen kip tegengekomen. Toen klonk er wat geritsel achter Rhys, tenminste dat was wat hij dacht.Snel keek hij over zijn schouder naar achteren,waarbij zijn hand -die de takken wegduwde- automatisch naar beneden ging. Waar Rhys niet aan gedacht had waren de takken die weer terug zwiepten. Twee raakten zijn hals en kaaklijn, de andere zijn borstkas. Die op zijn borstkas deerden hem weinig, aangezien hij een dikke jas aan had maar die andere twee striemden behoorlijk.
’Au..?’ kwam er mopperend over zijn lippen, waarna hij met zijn wijs en middelvinger over de striemen streek. Natuur kon soms gemeen naar je uithalen, al kon Rhys nu niet de natuur de schuld geven. Hij had immers zelf niet goed opgelet, alleen omdat hij dacht wat te horen. Er was een grote kans dat het niks was. Gewoon dat zijn gedachten hem voor een moment voor de gek hielden. De kinderlijke fantasie, zoals zijn moeder dat altijd noemde.
'Het was niks,' mompelde Rhys tegen zichzelf. 'Gewoon doorlopen!' En dat was ook precies wat hij ging doen. Echter ging hij deze keer wel onder de takken door, voordat hij dezelfde fout zou maken. Want je wist maar nooit, de wereld was onvoorspelbaar. Niemand die dat kon voorspellen.


|| Rhona
Terug naar boven Ga naar beneden
Rhona
Admin
Rhona


Aantal berichten : 74
Reputatie : 0
Registratiedatum : 19-12-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Dáárzo

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimema jan 07, 2013 5:33 am

Nieuwsgierig achtervolgde Rhona de jongen die door het Versteende Woud liep. Hij was duidelijk een mens. Elfen zouden meer respect voor de natuur tonen en natuurlijk zouden ze niet zoveel geluid maken. Geluidloos volgde ze de jongen, haar blote voeten geen geluid makend op de versteende grond. Ze vroeg zich af wat deze jongen hier deed. Hij hoorde hier helemaal niet! Het elfengebied lag ver bij de mensenwereld vandaan, te ver om er 'zomaar' op bezoek te komen. Zeker als je wist dat er niet ver hier vandaan Shapeshifters woonden die er niet moeilijk over zouden doen je kop van je romp te scheuren.
Er gleed een glimlach over haar lippen toen ze aan de Shapeshifters dacht.
Ze pakte het kleine mes uit een van de plooien van haar jurk en hield die naast haar zijde. Elfen waren minstens zo gevaarlijk als Shapeshifters, zeker als je een krijger tegen het lijf liep. Maar Rhona was een uitzondering. Zij was niet zomaar een elfenmeisje, en ook geen getrainde krijger. Ze was het hoogste wat je maar zijn kon; prinses. Binnenkort zou ze koningin kunnen worden.
Ze pakte het mes tussen middel- en wijsvinger, en keek nauwkeurig naar de boom naast het hoofd van de jongen. Er zat een knoest in de bast, en daar zou ze op gaan mikken. Ze haalde het mes naar achteren en gooide het heel precies. Het raakte precies zijn doel en ze kwam overeind. Ze maskeerde haar stappen niet meer en liep naar het mes toe. Ze gunde het mens geen blik waardig en trok het mes uit de boom. Er ontstond een klief waar het mes had gezeten, en ze wist dat het niet zou helen. Het bos was immers van steen. Haar mes was van wit staal gemaakt en gesmeed door elfen. Het kon overal doorheen klieven.
Ze hield het mes voor zich en liet het licht erop schijnen. Toen keken haar blauwe ogen doordingend naar de mens. Hij zag er niet heel bang uit, maar dat zou zo kunnen veranderen. Ze hief het mes voor zich en dreef de verveeldheid uit haar ogen
'Voor ik je dood, wat doe je hier ,mens?' vroeg ze op zachte maar dringende toon. Het woord mens kwam er met meer minachting uit dan ze had bedoeld, maar ze nam haar woorden niet terug. Hij was een mens op haar grond. Ze had alle redenen aan haar kant om hem te minachten. Misschien wist hij niet eens dat zij van een andere soort was.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://fairytales.actieforum.com
Rhys

Rhys


Aantal berichten : 15
Reputatie : 0
Registratiedatum : 05-01-13
Woonplaats : In a box

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimema jan 07, 2013 7:34 am

Poeh. Er leek geen einde aan dit vreemde woud te komen. Hoelang was hij eigenlijk nou al onderweg? Helaas had Rhys geen horloge om zijn eigen vraag te beantwoorden, maar hij wist wel dat hij op de zon zou moeten gaan letten. Wanneer de avond zou beginnen met zonsondergang zou hij proberen het kleine paadje terug te vinden dat hij in het begin gevolgd had maar toen ineens ophielt. Wacht… En wat als hij die niet terug zou vinden? Hoe lang zou hij hier dan rondzwerven? Op zich was dat niet zijn grootste probleem. Het eten, dat was zijn probleem! Nooit in zijn leven –tot nu toe- moest hij zelf voor zijn eten zorgen. Wat was giftig en wat was niet? Een rilling trok door zijn lichaam. Zelf op pad gaan was lang niet zo gemakkelijk als hij eerst gedacht had. Nu was Rhys in eens niet zo kalm meer zoals hij eerst was.
Plots hoorde hij wat bij de boom naast zich. Heel langzaam, bang voor wat daar was, keek hij opzij. Op ooghoogte stak wat uit de stam van de boom. Een mes. Verbaasd knipperde hij met zijn ogen. Iemand… Iemand moest dat gegooid hebben. En dat dan wel heel precies. Een moment aarzelde Rhys om het vast te pakken, maar iets was hem al voor. Zijn ogen volgden de hand die het mes uit de boomstam trok. Kippenvel stond op zijn armen, al was dat niet te zien. Dit alles voelde niet goed.
Zwijgzaam staarde Rhys naar een jonge vrouw, die zonnestralen op het mes lieten schitteren. Een paar dagen rust en kalmte leken om te slaan in een horrorverhaal, een horrorverhaal waar hij niet bepaald kalm in kon blijven. Wie was deze mysterieus persoon? Hoe kon iemand zo gericht met een mes gooien? Zoiets zou jaren oefenen vereisen, nam hij aan, en zo oud leek zij nog niet.
De woorden die over de lippen van de vreemdeling kwam, verontrustte hem. Dood? Zij ging hem vermoorden?! Rhys zette twee flinke passen achteruit en wist dat hij niet verder kon door enkele bomen die daar in de weg stonden. Normaal gesproken had hij niet direct op zoiets gehapt. Iedere idioot sprak zulke woorden uit als die kwaad was om iets. Echter leek deze jonge vrouw bloedserieus te zijn. De manier waarop ze dat prachtige mes vasthield, de blik in haar ogen en de manier waarop ze praatte vertelde Rhys dat ze geen grapje maakte. ”Mens”. Wat bedoelde ze daarmee? Ze was zelf toch ook een mens of zag hij dat nou verkeerd?
Hoewel hij scheidsbenauwd voor haar was, schraapte hij zijn keel om een vaste stem te krijgen en niet eentje die trilde van de angst. Er is geen reden om bang te zijn, Rhys. Je hoeft dit niet accepteren maar wees niet bang voor de dood spraken zijn gedachten hem toe. De dood… Graag had hij gewild daar niet bang voor te zijn, alleen lukte hem dat niet. Het was de betekenis dat je nooit meer met twee voeten op deze aarde zou lopen. Weer trok een rilling door zijn lichaam. Het werd maar eens tijd om de vraag te beantwoorden, nog voordat die vrouw haar geduld zou verliezen.
’Zoeken naar rust, mevrouw,’ een lichte trilling lag nog altijd in zijn stem. Verdorie. ’Het is behoorlijk luidruchtig in de stad. Om gek van te worden.’ Zijn lippen vormden een nerveus glimlachje. 'En er is weinig frísse lucht.' Hoe meer hij praatte, hoe vaster zijn stem ging klinken en dat luchtte hem voor een gedeelte op.
'Er zijn twee vragen die ik aan u wil stellen voordat u mij... Dood. En het kan me niks schelen of u ze brutaal gaat vinden of niet!' In zijn ogen, die eerst angstig hadden gestaan, laaide een klein vuurtje op. Als hij toch de aardbodem ging verlaten dan vond hij dat hij recht had op de antwoorden van zijn vragen.
'Eerste: hoe komt u aan zo'n mooi mes?' Oké dat was niet bepaald iets waar Rhys nu wat aan had, en dat wist hij zelf ook wel, maar het was altijd interessant om te weten. Wie weet waar dat ding wel niet vandaan kwam! 'Tweede: wat is de reden dat je m'n leven wilt nemen?'
Terug naar boven Ga naar beneden
Rhona
Admin
Rhona


Aantal berichten : 74
Reputatie : 0
Registratiedatum : 19-12-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Dáárzo

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimedi jan 08, 2013 5:44 am

Ze zag zijn verwarring duidelijk, en ook zijn neiging om bij haar uit de buurt te blijven. Toen hij zijn vragen op haar afvuurde keek ze hem ongeïnteresseerd aan. Een glimlach kroop over haar lippen toen hij haar 'mevrouw' noemde. Voor mensenbegrippen was ze ontiegelijk oud, maar zo zag ze er niet uit. Voor een elf zou ze een jaar of achttien zijn, bijna volwassen. Hij vond het dus te luidruchtig in de stad?
'Volgens mij ben je inderdaad een stadsjochie,' merkte Rhona op toen hij uitgepraat was. Ze zag zijn wangen roder worden en zijn ogen scherp op haar gericht. Ze had ergere blikken op haar gericht gehad, dus ze kon het makkelijk negeren.
'Je luistert niet goed. Dit bos is net zo luidruchtig als de stad, als je maar luistert,' zei ze met een mysterieuze glimlach. Wat ze er niet bij vertelde was dat alleen elfen de bomen en dieren konden horen zoals mensen een auto hoorden, en dat er momenteel weinig leven in het Versteende woud was.
'Waarschijnlijk gaan er wel verhalen. Waarschijnlijk? Volgens mij gaan er zeker wel verhalen.
En jij als jochie opgegroeid in de stad moet daar wel iets van weten. Je kunt me niet vertellen dat je nooit gehoord hebt over de wezens die buiten jouw stad leven? De vampiers, Shapeshifters en elfen? De draken die regeren over de vier volkeren, waar de mensen onder vallen?'
Ze bestudeerde zijn gezicht, maar ze had geen zin in een lange les over de vorming van de volkeren en hoe alles tot stand was gekomen zoals het nu was. Het mes liet ze door haar handen glijden en bekeek de schittering die de zon op het lemmet tekende.
'Ik noem je een mens omdat ik je niet zie als een van mijn soortgenoten. Ik ben een elf, driehonderd jaar oud.' Ze liet deze informatie even op hem inwerken en in de stilte veegde ze vuiltjes van haar mes af.
'Mijn mes is gesmeed door onze smeden, en dit zal je nooit kunnen vinden in jouw wereld. Elfen hebben zich al meer dan tweehonderd jaar afgezonderd van de rest van de groepen, en het Versteende Woud trekt de grens tussen jullie wereld en de onze.' Ze pakte het mes weer tussen wijs- en middelvinger. Naar haar idee had deze jongen genoeg gevraagd. Ze leerden die jongeren in de stad tegenwoordig geen normen en waarden meer.
'Ik kan je doden. Ik kan je laten leven,' zei Rhona. 'Je kan me beloven om hier nooit meer terug te komen en nooit meer met een woord over deze plaats te reppen. Of een van de gekken in de stad worden, die nooit geloofd worden.' Een lachje sierde haar lippen maar bereikte haar ogen niet. De keuze was aan hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://fairytales.actieforum.com
Rhys

Rhys


Aantal berichten : 15
Reputatie : 0
Registratiedatum : 05-01-13
Woonplaats : In a box

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimedi jan 08, 2013 8:42 am

De tijd kroop langzaam voorbij, maar in die tijd begon Rhys zich beter op zijn gemak te voelen. Als zij hem werkelijk doden wou, dan was hij nu al dood geweest. Toch bleef hij nog wel opletten. Elke beweging die ze zou maken zou hem niet ontgaan. Want elke beweging kon dodelijk wezen en dat risico ging hij niet nemen. Al had hij geen idee hoe hij zich zou moeten verdedigen. Wie weet hoe snel en hoe sterk zij wel niet was. Ze leek hem niet echt een persoon die je snel mocht onderschatten.
Haar woorden zetten hem aan het denken. Hoe bedoelde ze dat? Het was hier overduidelijk rustiger als in de stad. Weinig beweging en weinig geluid. Zijn oren waren niet slecht, dat wist hij zeker. Of misschien toch wel? Was hier iets dat wel degelijk geluid maakte, sprak in zijn eigen taal, maar zijn mensenoren het niet konden horen? Nee, dat bestond niet echt! Alleen in de fantasie van een persoon. Bijvoorbeeld zijn eigen. Dit was waanzin. Zijn eigen gedachten namen een loopje met hem, enkel door de woorden van een vreemdeling. Kon hij die woorden wel vertrouwen? Het geloven? Wat was tegenwoordig de woord van een ander nou waard? Geen drol.
’Ja,’ begon Rhys langzaam, terwijl zijn hersens overuren begonnen te draaien. ’Ik heb de verhalen gehoord van mijn overgrootvader. O zeker dat hij die gehoord had. Het was een lange tijd geleden geweest dat zijn opa bij hem aan tafel zat om het te vertellen, maar het stond nog in zijn geheugen geschift. Elke detail. Die blik die in de ogen had gestaan terwijl de ouwe man het vertelde. En hoe zijn eigen fantasie ermee aan de slag gingen. Dat wanneer hij de stad verliet graag elk bos bezoeken wou, ondanks de donkere kant van die wezens. Als kind wou je niets anders dan dat de mythes werkelijkheid werden. Ook al was hij nu vele jaren ouder, had hij stiekem die droom nog steeds.
En die droom, de verhalen, het leek nog echt te zijn ook. Die ene zin herhaalde zich meerdere keren in zijn hoofd. Elf… Driehonderd jaar oud… Het ritme van zijn hart versnelde sterk. Onmogelijk… Nee niet. Of wel? Ze zou er niet om liegen, toch? Op haar gezicht was geen bespot te zien. Het kon haast niet anders dat ze niet loog. Rhys zijn ogen werden groot, maar met een kleine schittering in zijn ogen.
’Dat verklaard meteen waarom u zo goed kan gooien!’ zei hij, waarin een spoortje enthousiasme in te horen was.] Hij hief zijn hand op om die tegen de stam van een boom aan te leggen. Het versteende woud hé? Ongetwijfeld dat ze daar nu waren. Het voelde hier al zo anders.
Rhys trok zijn hand terug en liet die glijden in de zak van zijn jack. ’Ze zouden er een gouden medaille voor moeten krijgen. Het lijkt me een behoorlijk sterk ding.’ Dat het geen willekeurig keukenmesje was, was al wel duidelijk. En al helemaal als het door Elfen gesmeed was! Elfen… Een eigenaardige groep dat hem altijd al intrigeerde. De manier waarop ze leefden. Alles.
Een moeilijke frons verscheen in zijn voorhoofd. Die opties. Was dat alles waar hij uit kon kiezen? Wat als hij weigerde? Was het dan gedaan? Hij haalde eens diep adem. Geen van allen ging hij aacepteren. Nu hij hier eenmaal was, wou hij verder om de boel te onderzoeken. De band proberen te begrijpen en te volgen tussen de Elfen en hun natuur. Ook al had hij nu haast niks bij zich. Maar was het slim om zo’n wezen tegen te spreken? Wel, dat ging hij nu uit vinden! ’Nou… Ik zal niks zeggen, dat is iets wat ik u kan verzekeren.’ Normaal leefde hij toch in zijn eigen wereldje, dus dat zou geen verschil maken. ’Maar stuur me alsjeblieft niet nu meteen naar huis, als u dat van plan was. Want weet u… M’n overgrootvader vertelde me elk verhaal over de wezens. Alles wat hij wist vertelde hij me in detail. Waarschijnlijk lang niet alles, maar het interesseerde me verschrikkelijk. Jarenlang, nu nog steeds, probeer ik een glimp van die wezens op te vangen. En uw soort in een speciaal geval.’ Een brede glimlach sierde zijn gezicht toen hij eraan dacht. ’De band die jullie hebben met de natuur, de dieren. Jullie manier van leven… U denkt nu vast dat de fantasie van een kind op de hobbel slaat, dat ik dat alleen wil zien om het te vertellen aan vrienden op school. Maar dat is het niet! ‘ Het was een lange, onnodige uitleg, iets waarmee hij iemand misschien mateloos kon irriteren of vervelen, maar het kon het waard zijn. Hoop was vrijwel altijd groter dan elke andere emotie.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rhona
Admin
Rhona


Aantal berichten : 74
Reputatie : 0
Registratiedatum : 19-12-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Dáárzo

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimewo jan 09, 2013 5:29 am

Het begon haar mateloos te irriteren dat hij haar de hele tijd 'u' noemde. Ook dat hij zo kruiperig deed ten opzichte van de elfen. Misschien wilde hij haar ego vleien, maar dan had je de verkeerde aan Rhona. Zij had de gave om nonsens in één oogopslag te doorzien. Helaas leek hij het wel te menen. Dat maakte het nog lastiger.
'Weet je, je begint echt vervelend te worden,' mompelde ze terwijl ze met haar mes speelde. De elfen die dit gemaakt hadden verdienden geen medaille. Dit was een standaardmes. Niets speciaals.
Ze had thuis ergens aan de muur een zwaard hangen bezet met edelstenen. Het was werkelijk veel mooier dan dit mes, maar ze had wel eens messen gezien uit de mensenwereld. Elfen hadden messen meestal voor het leven, omdat ze van zulk goede kwaliteit waren. Menselijk staal begon te roesten en er kwamen bressen in. Daarbij was het onedel staal, dus dat wilde Rhona al liever niet aanraken. Ze bekeek de jongen. Brutaal als hij was om hier in het midden van het Versteende Woud te komen. Ze merkte wel dat hij tijd probeerde te rekken. Maar er was iets aan hem...
Iets was ze vreselijk vervelend vond maar waar ze niet precies de vinger op kon leggen. Hij was standvastig en ze wist door zijn manier van spreken dat hij nog weinig van de wereld had gezien. Niet van de wereld van oorlog, geweld en pijn.
Hij was nog zo maagdelijk als een onbeschreven blaadje, met edele hoop. Ridderlijk, bedacht ze. Ze glimlachte en stopte haar mes weer terug tussen haar rokken. Ze stak haar hand uit en haar gezicht brak open in een glimlach. Heel haar gezicht leek nu nog jonger dan het al was en ze knikte hem toe.
'Ik mag je wel,' zei ze met een knipoog die een koor aan tienerharten zou breken. 'Hoe zou je het vinden om die wereld te betreden van ons? Om met de natuur om te leren gaan, met mij als je meesteres? Om, als de tijd daar is, de eeuwige jeugd aan te nemen samen met de magie van ons volk?
Of wil je terug naar de stad?'
vroeg ze schamper. Ze zei niet dat ze dit puur deed om eigen bestwil. Als zij haar plan zou doorzetten en samen met de Shapeshifters een verbond aan zou gaan, zou het kunnen zijn dat de vampiers gingen rekruteren. Ze moesten dan in ieder geval een mooi legertje hebben om zich te verdedigen. Maar niet zomaar elfen.
Jonge elfen, die vol van moed waren en voor niets terugdeinsten. Jongens als de jongen die voor haar stond.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://fairytales.actieforum.com
Rhys

Rhys


Aantal berichten : 15
Reputatie : 0
Registratiedatum : 05-01-13
Woonplaats : In a box

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimewo jan 09, 2013 9:07 am

Ondanks dat Rhys zich al had voorbereid op een snauw of irritatie, was het horen van een snerende opmerking toch moeilijk. Het was een deuk in zijn opgebouwde zelfvertrouwen. Een knoop zat in zijn maag, maar toch liet hij geen gekwetstheid zien. Zoiets had hij immers al verwacht. Hij wist dat hij mensen vreselijk op hun zenuwen kon werken en het was niet dat hij daar trots op was. Maar als je iets zo graag wou, ervoor zou willen vechten, alles opgeven, dan zou je dat toch doen? Was het niet zo dat je je dromen achterna moest jagen? En misschien was hij wel wat te overdreven geweest, misschien had hij het wel anders moeten verwoorden, alleen wat kon hij er nu nog aan doen?
Een diepe zucht rolde over zijn lippen. Wel, er zat nu niks anders op dat het te accepteren en door te gaan. Want zo was het leven nietwaar? Niet dat hij nu kon zeggen dat hij veel van het leven afwist, aangezien hij niet zo oud was als haar. Driehonderd jaar… Wat zou ze in die tijd wel allemaal wel niet gezien hebben?
De drang om de andere kant op te draaien en gewoon weg te lopen was groot. Er was geen reden om hier nog bij haar te staan. De tijd verstreek allen maar en de weg naar huis zou niet gemakkelijk te vinden zijn. Zijn hoofd draaide in de richting waar hij zonet vandaan kwam. Tenminste, dat hoopte hij. Alles leek hier zo op elkaar, al hadden bomen zo hun eigen karakters en daar had hij niet zo op gelet. Wel op een paar dingen die zijn zoektocht makkelijker zouden kunnen maken. Of hij die nu weer kon vinden was een tweede.
Dan ziet hij bewegingen, niet dat van de natuur of hemzelf, maar van haar. Rhys fronste even zijn wenkbrauwen en keek kort naar haar uitgestoken hand. He? Zijn blik werd onderzoekend maar tegelijkertijd ook hoopvol. Haar gezicht zag er nu veel vriendelijker uit dan eerst.
Een jongensachtig grijnsje speelde op, waarna hij haar hand voor even vast pakte. Daar hoefde hij niet lang over na te denken. Het antwoord kwam al over zijn lippen voordat hij het zelf doorhad.
’Het zou een eer wezen!’ Zei Rhys enthousiast. Hard moest hij zijn best doen om zijn enthousiasme te temmen. Stel dat ze geïrriteerd zou raken. ’Bedankt..’ Hij sloeg zijn ogen neer. De reden waarom ze ineens zo omgeslagen kon hij niet vinden. Ze leek op het weer. De ene keer regende het pijpenstelen en zo ineens klaarde het op en scheen de zon fel. ’Wanneer begint het?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Rhona
Admin
Rhona


Aantal berichten : 74
Reputatie : 0
Registratiedatum : 19-12-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Dáárzo

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimedo jan 10, 2013 5:18 am

Toen zijn hand de hare aanraakte voelde ze een elektrisch schokje, dat ze meestal wel kreeg als ze een mens aanraakte. Maar dit keer was het anders dan 'normaal'. Ze had al een eeuwigheid geen mensen meer gezien, laat staan aangeraakt. Haar huid was gevoeliger geworden en haar blikveld verduisterde. Ze bleef kalm en sloot haar ogen. Dit had ze eerder gehad, en ze was niet bang.
Alleen maar nieuwsgierig wat dit visioen haar te bieden had.
Ze stelde zich open voor de mystieke wereld van het onnatuurlijke, wat voor haar niet moeilijker was dan haar tenen bewegen. Ze kreeg gelijk het gevoel dat er iets niet klopte. Alsof iemand achter haar stond en haar bekeek zonder dat ze zich kon omdraaien. Dat onbehaaglijke gevoel tintelde in haar buik en ze hief haar hoofd schuin om te luisteren. In haar blikveld verscheen een wolf, nee een Shapeshifter. Ze kon duidelijk zijn energie voelen en toen hij dichterbij kwam zag ze zijn ogen en zijn mooie vacht.
'Jace,' zei ze, snakkend naar adem. Naast hem verscheen een donkere gestalte, duidelijk geen mens. Hij had een lichte bouw en hij hield losjes een zwaard in zijn handen. Het was een elfenzwaard, dus de jongen moest ook een elf zijn. De twee gestaltes losten op in witte rook en ze zag de Velden voor zich. Ze herkende het uitgestrekte landschap, slechts onderbroken door een berg die tot in de hemel rijkte, die het landschap ontsierde als een litteken. Ze zag twee partijen, de een onduidelijk, maar in de andere zag ze de twee jongens als licht opspringen. Jace rende met zijn pack vooruit, gevolgd door de elfen. De andere partij viel ook aan, en ze ving een glimp op van hun bleke huiden en hun ogen.
Vampiers...
Toen zag ze het visioen vanuit het blikveld van een van de andere elfen. Ze keek opzij en zag de jongen naast haar rennen die nu voor haar stond. Zijn gezicht was getekend en ouder, maar nog steeds hetzelfde gezicht. Ze opende haar ogen weer en een zweem van een glimlach krulde haar lippen.
'Zo snel mogelijk,' zei ze, en ze trok hem mee.

[Nieuw trainingsonderwerp in de Vallei misschien?]
Terug naar boven Ga naar beneden
https://fairytales.actieforum.com
Rhys

Rhys


Aantal berichten : 15
Reputatie : 0
Registratiedatum : 05-01-13
Woonplaats : In a box

The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitimeza jan 12, 2013 8:33 am

Een onderzoekende blik verscheen in Rhys’ z’n ogen zodra hij zag dat zij haar ogen sloot. Was ze misselijk? Duizelig? Het waren menselijke vragen dat door zijn hoofd heen ging, maar niks kwam over zijn lippen. Niet alle vragen hoefde gesteld te worden. Soms was het gewoon beter om je mond te houden en af te wachten. Al was het nu wel anders. Dit was vast zo’n Elfen geval, iets wat een mens zoals hij nu nog niet begreep. Het was een complete mysterie.
Hij draaide zijn hoofd de andere kant op en zag door de openingen van de takken heen een groep vogels weg vliegen. Natuurlijk, het begon te vriezen, dus werd het hen hier te koud. Geïntrigeerd volgden zijn ogen de groep totdat ze verdwenen achter een groep verstrengelde boomtakken. Wat hij zich nou altijd afvroeg of die vogels familie waren. Of gewoon een groep dat bij elkaar bleef totdat de dood hen scheidde. Nou ja, over dat laatste twijfelde hij toch echt even. Zouden die beesten werkelijk bij elkaar blijven voor de rest of hun leven? Hmm, hij hielt het maar op familie. Familie… Die zou hij nu zeker niet meer zien. Toch maakte dat voor hem niet veel verschil. Zo’n goeie band had hij niet met hen. Ze waren hooghartig, arrogant en hielden niet van buitenstaanders. Rhys zuchtte onhoorbaar diep, en keek op toen hij haar wat hoorde zeggen.
Een naam. Ja.. Jake… Nee, wacht dat was verkeerd. Jace! Wat was er met die naam? Of eerder gezegd, wie was dat? Rhys’ lippen vormden een klein grijnsje, maar verdween al snel weer toen ze haar ogen opende. ’Cool.’ mompelde hij terwijl hij meegetrokken werd.

|Faal post|


|Ja is goed, start jij of ik?|
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





The silence I was looking for Empty
BerichtOnderwerp: Re: The silence I was looking for   The silence I was looking for I_icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
The silence I was looking for
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Rpg Fairytales :: East; Elf Hills :: The Petrified Forest-
Ga naar: